In het vroege lente van 2006 kwamen Twan Ehren en Pascal Meijers op het idee om een huttentocht te organiseren in het Paznauntal nabij het plaatsje Kappl. Al gauw werd de groep aangevuld met Leon Pitt en Jurgen Schijen. In de eerste week van September werd na een tussenstop in Samnaun ( tax-free shopping ) onze `home-bivak` opgeslagen bij `Haus Inge` in Kappl.
De eerste avond werd `beim Hirschen`, naar goed culinair Tirols gebruik, een Schnitzel verorberd. Nu, na een aantal wandeljaren inmiddels ook traditioneel: Een goed glas Hefe Weissen !!
v.l.n.r. Jurgen, Leon en Twan
Dag 2:
De weersomstandigheden waren veelbelovend met goed zicht dus en de stemming zat er goed in.
v.l.n.r. Pascal Meijers, Leon Pitt,
Twan Ehren, en Jurgen Schijen
Het doel op deze dag was de 2300 mtr hoog gelegen `Niederelbe hutte` in de Noordelijk gelegen Samnaungruppe. Via de kern van Kappl werd warmgelopen naar de deelgemeente Ulmich alwaar zich het pad steil naar boven richtte. Dit pad was in feite een afkorting door het bos wat zich hoger boven de boomgrens samenvoegde met een groter wandelpad .Het weer was benauwd warm ( 20-25 grC ) en drukte bij met name Leon op onze vrij onervaren wandelconditie. De snelle hoogte overbrugging dwong Leon tot enkele pauzes ( zelf eentje met een hazeslaapje ).Twan en Jurgen, dankzij een goede conditie, hadden geen problemen, Pascal dieselde op zijn eigen tempo achter deze twee aan.
Na 3 uur werd de hut zichtbaar en was het laatste half uur klauteren langs de rotsen.
laatste steile klim naar de hut
Na bijna 4 uur klim werd dus al vrij vroeg in de middag ( 14.00 ) de hut bereikt. Het welkom was hartverwarmend bij aanmelding: SCHUHE AUS!!!!!! commandeerde de huttewirtin. Voor ons allen duidelijk............de arische leider van weleer kwam toch uit Oostenrijk of.......??
prachtig uitzicht vanaf de hut
Het bleef bij dit incident; s`avonds genoten we van een goed huttenmaal en tegen tienen werd het lager opgezocht om eens goed bij te slapen.
Dag 3
De eerste nacht was onstuimig; de benauwde 1e dag had voor een knetterend onweer gezorgd en de neerslag die gevallen was zorgde voor een kille ochtendmist. De verdere weersvoorspelling was onduidelijk dus al vroeg besloten ( o8.00 ) we op pad te gaan via de `Kieler Hohenweg` naar de Edmundgrafhutte.
mist
Na 2 uur klaarde het enigzins op met zon en bewolking. Na 2 uur liep het pad steiler omhoog richting de `Schmalzgrubenscharte` , een doorgang tussen twee bergtoppen. De klim was steil maar boeiend.
leon bijna boven
Schmalzgrubenscharte 2697 mtr
Na een eetpauze op deze hoogte vervolgde de tocht verder naar de hut. Prachtige vergezichtem met een bergmeer en verderopgelegen hoogste top van dit Massief de `Hoher Riffler` ( 3168 mtr ). Leon beleefde vandaag eer ware rivival. Waarschijnlijk beter gewend aan de hoogte werd hij later door Twan uitgeroepen tot de inmiddels traditionele `geit van de dag`.
Na 3 1/2 uur doemde de hut in het lager gelegen bekken op. Prachtig!!
Edmund Graf hutte
In de hut werden we nu wel warm verwelkomd en na een heerlijk lunch werd besloten een poging naar de top van de 3168 mtr Hoher Riffler te wagen. De trip zou iets meer dan 4 uur vergen en rekenwerk leverde op dat er stevig doorgelopen moest worden om op tijd terug te zijn. Leon besloot op ongeveer 2600 mtr zijn `bivak`op te slaan bij een heerlijke groene alm en werd zowaar getrakteerd op een prachtig steenbokduo
altijd fascinerend en zeldzaam: Steenbokken
Jurgen, Twan en Pascal vervolgden de steile weg omhoog en via een morenengletsjer werd op 3030 mtr een bezinningspauze ingelast. Het weer leek zich te verslechteren en de temperatuur daalde ook. Onervaren als we waren, hadden we ook geen water meegenomen. Deze hoogte bleek het hoogtepunt van deze vakantie en daalden we verder omlaag naar de hut.
Groepsfoto op 3030 mtr
Het avondeten en bijkomende gezelligheid was een ware happening; Twan flirtte er lustig op los met een knappe blondine uit Pettneu en met z`n allen keken we deze avond behoorlijk diep in het glaasje.
Twan bekijkt naaktfoto`s
van zijn aanwinst en ziet dat het goed is!!
Als finale kregen we van de huttenwirt een obstler want `die verruckte Hollander` sind kein mitglied vom Alpenverein ( iets wat we tot op heden blijven volhouden )
Dag 4
Vandaag stond de terugtocht naar Kappl op het progamma. Jurgen was fit en klaar om op tijd voor Feierabend ( Zaterdagmiddag ) zijn slag te slaan in de supermarkt van Kappl. 0.700 (ja, oosevenhundred ) stond hij klaar om te vertrekken, geen last van de avond ervoor. Chapeau Jurgen!! Zoniet Twan............
Hij koesterde een aangename kater met bijbehorende hoofdpijn en ochtendhumeur. Na het ontbijt verlieten we de hut. Het weer was uitstekend, een strakblauwe lucht en al snel was Twan `back on track` .
Alles OK!!
De terugtocht was een waar feest. Heerlijk relaxed met prachtige vergezichten, meertjes en bergtoppen.
Exact om 13.00 uur kwamen we in Kappl, ( te laat voor de winkels, helaas) . Na opfrissing een heerlijke kop soep in Kappl dorp.
Dag 5
De reis terug naar Sittard werd aanvaard. Zeer tevreden en voldaan werd besloten volgend jaar zeker een nieuwe tocht te organiseren.
Schitterend!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten