Eerst vergaderen!!!
dd Mei 2018; Het wordt het Stubaital
De vergadering, inmiddels naast de jaarlijkse tocht ook een traditie, wordt ombeurten bij een berggeit georganiseerd .
Afgelopen Mei, in de eerste zomerse omstandigheden, vergaderden de berggeiten in de eerste Nieuwstadse Bergstubl `die Clevenie` over de route ergens in het Tiroolse gebergte.
Mini geit Cleven had met zijn kersverse dirndl Tessa een orginele en overheerlijke Tiroolse drei gangen menu geserveerd. Alles werd netjes weggespoeld met vaasjes Erdinger maar de finale was voor Gunther de klapperrrrrrrr; Heisse Liebe!!! "Ohwwww zo lekker dat zoete met dat zure" ( nee, nee, begrijp ons niet verkeerd; het gaat over het ijs en niet dat andere ๐๐๐๐๐ )
De uitgestippelde tocht in het Stubaital werd verkozen voor een tweede route in het Brandnertal, montafon.
Dag 1: Via de de Grawa watervallen een warm up in het dal en dan omhoog naar de Nurberger hutte.
Dag 2: Een top beklimming van de Gamspitzl 3051 mtr en daarna naar de Sulzenau hutte.
Dag 3: Topbeklimming Grosser Trogler 2950 mtr - Dresdner hutte ne daarna terug naar de Grawa watervallen. Vertrek 5 september.
Het zou allemaal iets anders lopen.................
De kaart
Reikhalzend werd uitgekeken naar de 13e editie.
De veel te lange en hete zomer met saaie Mallorca strandvakanties waren eindelijk achter de rug. Jetzt geht los!!
Bij oppergeit Meijer verzorgde Vivian weer voor een heerlijk `spek met ei` ontbijt en weer was het Koen die te laat binnenviel want hij was zijn `bergop` schoenen vergeten. ( of was het bergaf ?? ) Enfin, hij is de enige alpinist, zo gedetailleerd met materieel, met twee paar bergschoenen !!
vlnr, Maurice,Koen,Twan,Johan,
Pascal,Leon,Jurgen en Paul
Altijd druk die Duitse snelwegen en de beruchte Fernpass ( wie wil daar nou overheen fietsen? ) dus om half vijf werd aangebeld bij Gastehaus Ribis in deelgemeente `Gasteig` van Neustift.
Zeker een aanrader voor een ieder; lekker ontbijt, goede prijs en dito kamers. En vlakbij een heerlijk traditioneel Tirools restaurantje op loopafstand. Wat wil je nog meer!!
Opnieuw dag 1:
Deze dag bleef als enigste orgineel qua route. In 3 uur en 14 minuten bereikten we via een pitsstop op de Grลฑbalm de Nurnbergerhutte op 2195 mtr hoogte. Niet iedereen had de 876 hoogtemeters goed verwerkt dus vertrokken Paul, Twan, Johan en Maurice na de lunch voor twee extra uurtjes naar een prachtig meertje verderop. Bij hun terugkomst begon de aangekondigde regen die de gehele nacht met bliksem standhield.
Nurnberger hutte
Dag twee begon fris, zwaar bewolk maar droog. Goed voorbereid begonnen we al vroeg na achten de beklimming van de 3050 mtr hoge Gamspitzl. Na een korte beklimming kwamen we bij een prachtig 'delta' achtige open vlakte wat voorheen een uitloper van een gletsjer moet zijn geweest. Hier begon het opnieuw te (mot)regenen. Een afslag of een bord werd niet gezien en gestaag werd de rood-witte route gevolgd tot 2900 mtr hoogte. Toen kwam de aarzeling........hier moet toch iets zijn, een bord of verwijzing?? De kaart van de garmin werd geen gamsspitzl waargenomen maar wel het 800 mtr verderop gelegen Becherhaus dat op 3200 mtr hoogte ligt in.........Italie!!!
In de mist op zoek naar.......
Het was inmiddels na tienen en besloten werd om terug te keren naar de Nurnberger hutte voor een lunch en dan de drie uur durende overgang naar de Sulzenau hutte te volbrengen.
De terugkeer bleek door de gladheid op de grote stenen een ijsbaan. Iedereen behalve Koen en Paul gingen horizontaal ( zijn het dan toch die schoenen?? ) Jurgen tot twee maal toe de val brekend op zijn ellebogen.
Na de afdaling, in totaal bijna 4 uurtjes de verdiende pauze op de Dresdner hutte waar kaiserschmarren, speckbrot en soep werd genuttigd. Vaasje Erdinger, zonnetje en de pootjes omhoog......gewoon genieten. De afdaling 500 mtr lager en de laatste kilometer naar de auto`s maakte de ronde en de dertiende ( ja wie gelooft daarin ?? ) compleet.
Tja, en de viertiende editie zit al in mijn hoofd. tot volgend jaar!!
Na de lunch en heerlijk opgedroogd werd unaniem gekozen voor de eenvoudigere en kortere route vanwege de nog steeds aanhoudende regen en mist of laaghangende bewolking. Maar `easy` was het allerminst; Opnieuw ging het stijl omhoog in totaal 600 mtr tot 2715 mtr waarna een zeer stijle, met staalkabels geborgde, afdaling volgde. Jullie snappen het; na bestudering van de kaart achteraf hebben we toch de moeilijke route genomen en niemand snapt waar het fout ging.
Gelukkig geen valpartijen en om half vijf bereikten we na in totaal 7 uur gelopen te hebben de Sulzenau hutte waar we getrakteerd werden op het prive lager gelegen in een `buitenverblijf`, buiten de hut. Ons verblijf was prive ja, met nog 4 andere `priveverblijven` ......duhhhh ๐
Sulzenau hutte met op de voorgrond ons 'priveverblijf'.
Dag drie na endlich wieder ein super toller tag mit schลnes wetter und atemberaubende Panorama`s .
Ook hier na advies van de huttenwirtin.......de beklimming van de grosser Trogler was een uitdaging en zeker niet eenvoudig. Vooraf hadden Jurgen ( blessure beide ellebogen ), Koen en Leon besloten zowiezo rechtstreeks `naar beneden` te gaan wat later toch nog een ruim 14 km lange tocht naar basecamp werd.
Ook Johan zonder klimset. Gedurfd.
Na de afdaling, in totaal bijna 4 uurtjes de verdiende pauze op de Dresdner hutte waar kaiserschmarren, speckbrot en soep werd genuttigd. Vaasje Erdinger, zonnetje en de pootjes omhoog......gewoon genieten. De afdaling 500 mtr lager en de laatste kilometer naar de auto`s maakte de ronde en de dertiende ( ja wie gelooft daarin ?? ) compleet.
Tja, en de viertiende editie zit al in mijn hoofd. tot volgend jaar!!
