donderdag 29 september 2016

Berggeitentocht 2016; Gschnitztal en Habicht

De blog van Pascal: Berggeitentocht 2016

In de lente van 2006 kwamen IC-verpleegkundigen Twan Ehren en Pascal Meijers op het idee om een huttentocht te organiseren in de Oostenrijkse Alpen. Collega’s Jurgen Scheijen en Leon Pitt sloten aan. De ‘intensieve berggeiten’ waren geboren.

‘De opzet is altijd gelijk gebleven: twee reisdagen en drie wandeldagen waarvan twee overnachtingen in een hut op hoogte. Deze hutten blinken uit in eenvoud. Onze slaapplekken zijn simpele lagers met wel twintig tot veertig britsen. De wasgelegenheden zijn vaak alleen met (ijs)koud gletsjerwater.
In al die jaren nam het aantal deelnemers toe tot maximaal acht. Ook de klimervaring werd steeds groter. Er werden mooie pieken bereikt en de lengte van de wandelingen liep op tot maximaal vijftien uur! Alleen in 2008 werd de tocht niet gelopen vanwege de verhuizing naar de nieuwbouw in Sittard-Geleen. Maar nu, 2016, toch de jubileumeditie! Met dit hoogtepunt wilden we ook opnieuw een top beklimmen: de hoogste piek in de geschiedenis van de berggeiten. De ‘Habicht’, 3266 meter hoog, was het doel gelegen op de grens van het Stubailtal en Gschnitztal in de zuidelijke oostenrijkse Alpen.
Deelnemers dit jaar: Leon Pitt, Jurgen Scheijen, Koen Peters, Paul Jacobs, Twan Ehren, Pascal Meijers en Maurice Cleven. Maar in het geniep waren de berggeiten van weleer – Jack Duckers, Johan Hamans, Joost Wullems en Guus Schoenmakers – een dag later afgereisd om zich samen te voegen in de Innsbrucker hutte op bijna 2400 meter hoogte. Een goed bewaard geheim! Zo waren op deze jubileumeditie alle elf deelnemers herenigd.’


 Voor wie dit een goed idee vindt.. de beste teambuilding ooit!
De forse inspanningen en de prachtige vergezichten maken je hoofd ‘leeg’. Samen helpen en stimuleren we mekaar en worden leuke gesprekken gevoerd. Humor voert de boventoon zeker als in de hut het (groot) glas bier geheven wordt.




Alle berggeiten herenigd voor de Innsbrucker hutte!
Vlnr: Twan Ehren, Koen Peters, Joost Wullems, Paul Jacobs, Pascal Meijers, Johan Hamans, Jack Duckers, Jurgen Scheijen, Guus Schoenmakers, Maurice Cleven en Leon Pitt. 

Dank aan iedereen, alle deelnemers en collega`s die dit mogelijk maakten.
Dank aan @Zuyderland voor de T-shirts
Dank Intensieve berggeiten voor de gratis @Zuyderland reclame :)


Bovenstaand artikel als blogartikel op van de Zuyderland pagina overgenomen.


Klik op de foto`s voor detail`s

Maar natuurlijk ook een debriefing van onze geslaagde 10e editie. Zoals eerder vermeld deze editie een `hoogtepunt` gepland , de beklimming van de 3.277 mtr hoge Habicht in het Gschnitz/Stubaital.




De geplande route

Woensdag 14 September vertrokken wij naar het dorpje Trins in het Gschnitztal, basecamp werd het hotelletje `Zita` .
Bij aankomst gingen Paul en Maurice op al rennend op verkenning, de rest hief voldaan het (grote) glas bier........
Dag 1 de bijna 1200 meter `anstieg naar de Innsbrucker hutte op 2369 meter hoogte. Geen moeilijke klim doch sehr anstrengend volgens meester apper ( spreek uit: epper) Koen die wat problemen kende met de aangeboden stijlheid en hoogteprofiel. Dat is de visie van de overige berggeiten, volgens hem stuurde hij bij elke kehre zijn status door naar zijn liefje;"Ik ook van jou". Gelukkig zijn Oneplus 3 met full power en extra battery pack.





Voor de middag werden we door de wirtin van de hut welkom geheten maar een verdiend biertje moest ff wachten want Jurgen wilde wel meteen lageraufteiling ( jetzt sofort!! ) voor zijn gemoedsrust. Sneaky as ever bemachtigde hij het enige 1 -persoonsbed, spreidde zijn slaaphoesje en installeerde zijn teddybeer. Mission accomplished!!!

Na een bevredigend middagmaal werd een poging gewaagd om de ruim 2500 mtr hoge `kalkwand` te beklimmen als opwarmer voor de Habicht een dag later. Op de helft van de route een waarschuwingsbord voor klettersteig dus wat nu....wel of niet?  Twan op verkenning gevolgd door Paul en de rest geduldig wachtend op hun relaas die alleen werd waargenomen toen ze na een half uur al op de top stonden. Lekker heren, maar goed gedaan!



Geduldig wachten op de verkenners.....

.....die al op de top staan


Bij terugkomst in de hut de verrassing al eerder beschreven. Jullie begrijpen dat de aanwezigheid van ALLE berggeiten in de hut ietwat drukker overkwam op de andere gasten.



Dag 2 vroeg op, er was mogelijk regen in de middag voorspeld. Na ontbijt en een hartelijk afscheid van de `reservegeiten` gestaag omhoog naar de Habicht die in aanloop eenvoudig was maar vanaf 2800 meter behoorlijk tegengas gaf. Flinke klauterpartijen met staalkabels en grillige afgronden maar toch, na 2,5 uur arriveerden we voldaan op de top met vrij zicht en adembenemende 360 panorama`s. Het doel was bereikt! Na een kwartiertje genieten de aftocht terug naar de hut gelukkig zonder regen die tot in de avond wegbleef.


Twan en Jurgen als eersten op de top


360 panorama`s


3277 meter


Habicht uitzicht naar de Oetztaler alpen



In de namiddag en avond werd de `schuldenlast` flink versterkt, de wirtin was maar wat blij met de geiten die met nog vier anderen de enige gasten waren. De nacht viel vroeg na de inspanningen en de  beroerd verlopen eerste nacht in de hut vanwege zeer slechte luchtkwaliteit. En voor de nieuwsgierigen.....CO2 was niet de oorzaak :-)
Dag 3, de laatste een ander weerbeeld. Temperatuurdrop naar vriespunt, dichtbewolkt met lichte sneeuw en een snijdende koude wind. Dus allemaal de regencapes met frisse kleurtjes goedgemutst naar het dal. De wirtin, goed gesponsord door de geiten en misschien nog wat beneveld zag zowaar de zeven dwergen in de mist weglopen. Heehooheehoo.....
Ruim twee uur later en 1,1 kilometer lager het einde van de 10e geitentocht. Het laatste avondmaal heerlijk afgesloten in de plaatselijke pizzeria met speciaal voor Jurgen met eindelijk  Heisse Liebe als toetje.
Weer een jaartje wachten, bis bald in Maart bij de volgende berggeitenvergadering.




Berggeitentocht 2023 Gosau Dachstein

  vlnr Jurgen,Pascal,Twan, Johan, Paul en koen Maandag 3 Juli vertrokken de intensieve berggeiten alweer voor de 17e (!!) keer naar Oostenri...