Intensieve Berggeiten: november 2019

v.l.n.r. Paul,Michael,johan,Pascal,Koen, Twan en jurgen

Berggeitentocht 2019 ( de 13e editie ) voor het eerst niet in Tirol maar in het Salzburgerland. Na een roerige berggeitenvergadering werd gekozen tussen óf Krimml óf St Johan in het Ahrntal ( Italië )

De verwarring tijdens de stemming was groot, het vermoeden was dat een (mini) geit stiekum twee briefjes had toegevoegd.............de keuze viel dus verrassend weer op Oostenrijk en niet Italië.

Maar eerst groot nieuws!!! De groep kent een echte debutant door de afwezigheid van minigeit Cleven, maar dat later.

Combat Seal, commando, sniper,zandhaas en infiltratie infanterist Michael ( i`ll be back ) had zichzelf bij een open sollicitatie kandidaat gesteld en na een strenge selectieprocedure toegelaten tot het groot genootschap ( een genootschap is een vereniging wier leden genoten genoemd worden. Elk lid verbindt vrijwillig zijn lot met dat van andere deel-of lotgenoten aan het wel en wee van de vereniging)

de intensieve berggeiten.

Tja en dan minigeit Cleven..............die gaat/ging niet mee!! Als je in de winter je meent te moeten voortplanten dan is een eenvoudig rekensommetje duidelijk dat dochter Lou zich in September zou presenteren. En zo geschiedde!! Geen berggeiten, geen Erdingers, 😁 geen Heisse Liebe en geen Kaiserschmarren maar luiers, korte nachten en babygehuil!!! Nou weten we dat korte nachten niet mee tellen...........die hebben wij geiten ook gehad ( he Michael 😲 )

woensdag 11 September iedereen op tijd en snel op weg richting Krimml. Koen, weer gewapend met zijn twee paar bergschoenen, eindelijk ook eens op tijd present. Zijn bergop- en bergaf schoenen zijn inmiddels legendarisch en een echte hype in de wandelwereld. Sinds kort bij Bever in de aanbieding!

De bergop-en af schoenen voor de prijs van één.

Op weg naar pension Marianne, geboekt in de stijl en traditie van de berggeiten: goedkoop, eigenaardig en vooral oer Oostenrijks

Ernst, de eigenaar en schoon 150 kg aan de haak, wachtte ons al ongerust op.

Ongeduldig had hij gebeld naar het thuisfront waar we bleven. Ruhig,ruhig Ernst .....hier sind wir dann......die intensieve bergziege!!

Eerst werd door jubilaris Paul ( de 10e editie ) getrakteerd op bubbels in de botanische tuin van het Pension, nieuwsgierig gade geslagen door Ernst.

Nadat hij erachter was dat we allen mitarbeiter von den Intensief station waren begon hij over zijn eigen medische status.

er sagte stolz, dass er in ein paar Monaten 50 kg abgenommen hat. Knap hoor Ernst!!

Maar na een korte (visuele) anamnese door de geiten werd unaniem het restrictief beleid gehandhaafd. Vervolgens wist jurgen hem nog een mopje te vertellen over ook ene zekere Ernst en Dieter....of Dieter in ernst? In Erst?....nein in ......ach laat ook maar.

Er werd prachtig weer voorspeld maar de nacht vooraf aan de 1e wandeldag had het flink geplenst en zo begonnen we dag 1 vanaf het pension in nevel en wat motregen aan de tocht. In 20 minuten warmgelopen naar de Krimmler wasserfalle. Check de site in de link hiernaast voor de mooiste foto`s.

Met een verval van 380 mtr in drie `trappen` bij de vijf hoogste watervallen ter wereld.

Heel indrukwekkend.

Naast de waterval werd 450 mtr steil, doch eenvoudig geklommen naar het begin van het krimmler Achental die zich ruim 20 km vooruit strekt en waar een setje drieduizenders ++ het einde van dit dal markeren en tevens ook de grens met Italië vormt.

Op dit einde ligt de eerste hut, de Warnsdorfer hutte die na ruim 6 uurtjes werd bereikt ,prachtig gelegen op 2336 mtr hoogte.

Met de complimenten voor de huttenwirt. Eten, lager en gezelligheid op en top.

Dag twee een dag om niet te vergeten. Volgens mijn lijstje pittig 8 uurtjes naar de Richterhutte. Acht uur werden er tien, voor sommigen bijna 12 😲😲.

aan het weer lag het niet, strak blauw opnieuw omlaag naar 2100 meter om dan steil ruim 600 meter omhoog richting de Birnlűcke op 2676 mtr hoogte. De Birnlűcke is een scharte en de grens met Italië.

Birnlűcke, scharte of `tor` .2676 mtr

Met uitzicht op het prachtige Ahrntal ( Valle Aurina )

Voor de komende drie uur verder op hoogte ( rechter kant bovenstaande foto ) richting de Krimmler Tauern ( 2633 mtr ), opnieuw een grensovergang maar dan weer terug naar Oostenrijk. Pittig stuk over morenengletsjers en halverwege met een ijzigwekkende steile trap omlaag.

Bij de Krimmler Tauern een heus ( verlaten) zollhaus dat tot het Schengenverdrag nog steeds actief was als douanehuis.

Zollhaus 2576 mtr

Krimmler Tauernë

Het was inmiddels twee uur in de middag, en de bordjes vertelden dat we opnieuw 3 uur richting de Richterhűtte voor de boeg hadden.

De pauze werd ingekort, proviand was al op en door de warmte waren we al door onze watervoorraad heen en dus werden de bidons gevuld uit de bergbeekjes.

Johan, Jurgen en even later Twan arriveerden op het einde van de dag, Pascal in de schemer gevolgd door Paul en Michael. Koen als laatste net voordat de duisternis inviel.

Uitgeput, binnenkomend in de warmte, opstandig ( ik kan nu ECHT NIET ETEN !! ) en fors delirant trok hij zich na 5 minuten terug voor een retraite.....Ouwie man das toch niet normaal!! De geiten hielden al rekening met een opstandige Koen, maar na een half uur een ongekende comeback. Van de strenge huttenwirtin ( Jetzt Essen!!! ) kreeg hij nog een heuse maaltijd, van de geiten een vaasje Beiers nat. Chapeau!!

Vroeg naar bed, moe van de zware dag werden we om 23.00 gewekt door de huttenwirtin.

Ist hier eine Michael von Ooooooooosten????? Jetzt nach die kűche!!.......notanruf aus Holland.

Michael verbaasd, dacht dat de geiten een heuse ontgroeningsprank voor hem hadden bedacht. Maar niets was minder waar. Dochterlief was erg ziek en moeder moest even haar verhaal kwijt. Gelukkig de dag erna alles weer wat beter.

Echt Michel.........dacht je nou echt dat je voor iets anders naar die kűche moest???

Zo zijn wij echt niet hoor.......echt niet!!

Dag 3 en alweer de laatste dag van de tocht. De groep werd opgesplitst in tweeën.
Groep 1, Twan Johan en Jurgen via de Zittauer hűtte terug naar Krimml. Pascal, Paul, Koen en Michael de `easy` way terug naar het Krimmler Achental.
Groep 2 kampte met wat fysiek (knie,spier) ongemak vooral onze debutant had de tocht wat onderschat. Volgend jaar op bootcamp Michael!

Richterhűtte

Krimmler Achental. ruim 20 km in lengte

Weer opnieuw prachtig, we boffen. Nou was deze dag qua tijd niet easy going. Groep 1 had zeker 8 uur voor de kiezen met heel wat daalmeters ( 2000! ), groep twee in twee uurtje`s minder , waarbij Paul en Pascal boven de watervallen nog een aparte route namen langs de watervallen, de `Alten Tauernweg`. Deze weg steil en met grove keien was een van de eerste wegen door de Alpen al aangelegd 2000 VC en gebruikt door de kelten en romeinen.

Maar voordat deze laatste horde werd genomen een pitsstop bij de Hölzlahneralm. Van veraf was de Alpenmuziek al te horen echoend tegen de bergwanden. Onder het genot van een echt Zirbebier luisterden we naar duo Zillertaler.