Geitentocht 2011: Dag 1 en 2

Deelnemers 2011 v.l.n.r. :

Maurice Cleven, Jack Duckers, Paul Jacobs, Jurgen Schijen,

Leon Pitt,  Twan Ehren, Pascal Meijers en Joost Wullems

Dag 1

Klaar voor vertrek, Maandag 5 September, op weg naar Mayrhofen in het Zillertal. Maanden op verheugd en de spanning flink opgevoerd, vertrokken we met goed weer richting Oostenrijk. Hedendaagse buienradar`s, weer.nl, weeronline.nl en nog veel meer onheilvoorspellers zorgden voor enige onrust. Twee weken vooraf aan de tocht eerst veel regen, toen weinig regen, toen toch weer droog en het weekend vooraf sneeuw op > 2500 mtr hoogte. Afwachten dus! Uitrusting van een ieder was toegerust op `extreme weersitiuatie`s`.

De reis verliep soepel behalve voor de Volvo-crew; Ze hadden moeite met het vinden van een geschikt tankstation.
Zes werden er bezocht ( toch geen gas ) en de adapternippel ( wat een woord ) met enig geweld `per ongeluk` verbogen. Volgende keer gereedschapset meenemen Leon!  Zo niet de Renault crew; Flightcontroller Joost had alles strak geregeld. Alleen de `illegale` navigatie DVD`s wilden ons af en toe naar andere oorden sturen.  Jurgen toch nog bijna misselijk!

Aankomst Mayrhofen omstreeks 17.00 uur alwaar Paul in de plaatselijke Intersport een paar Salomon  renschoenen scoorde en Jurgen nieuwe Komperdell wandelstokken.

Daarna omhoog naar gemeente `Brandberg` naar onze bivak `Steinerkogl`  gelegen  op 1200 mtr hoogte en uitkijkend op Mayrhofen. 

Uitzicht Gasthaus Steinerkogl

Het uitzicht: Adembenemend!

De kamers: Helemaal in orde!

Het eerste Zillertaler Weissbier: Top!

Het avondeten: Echt Oostenrijks!

De dochter van de eigenaresse: Kokkin en super vriendelijk met dochter Barbara in klederdracht

Barbera, 5 jaar

Eigenaresse: Streng, argwanend ( voor ons ?? ) en niet vriendelijk!! Om 20.00 uur kregen we onze laatste consumptie en bij de kamertoewijziging kreeg Jurgen te horen dat HIJ RUHIG moest zijn und NICHTS KAPUT MACHEN !!!!
Die HEXE keek ons met bloeddoorlopen ogen aan en gedwee gehoorzaamden we! Om 22.00 ging het licht uit...........heeeeeel stilletjes.

Dag twee. 

6 September: Schitterend blauwe lucht, wat willen we nog meer! Het ontbijt, geserveerd durch DIE HEXE, was gelukkig weer vanouds. We werden niet vergiftigd alhoewel sommigen bij de eerste meters meer boerderij geluiden produceerden als anders.

Op weg naar de Schlegisstausee via Finkenberg en Ginzling. Voor Ginzling nog 15 minuten moeten wachten om voor de 1 km lange tunnel ( 1-baans )

Het wachten voor de tunnel..........

........was de moeite waard! Schlegisstause 1800 mtr.

Aankomst auto`s geparkeerd bij de stausee en rugzakken op. Op weg naar de Olperer hutte op 2389 mtr hoogte. Heerlijke wandeling en goed gemarkeerd in ruim 1,5 uur omhoog. De hut is schitterend gesitueerd met uitzicht op Zillertaler hoogste top en bijbehorende gletscher: de Hochferner  ( 3473 mtr).

Na een heerlijke lunch omstreeks 13.00 uur op weg naar de 2905 mtr hoge Riepenkopf, prachtig uitzicht biedend aan de 3,4 km hoge Olperer en de rest van de Zillertaler Alpen. Rugzak in de hut achtergelaten sprintte Paul in nog geen uur naar de top ( normaal 2 uur ) gevolgd  door de rest binnen 20 minuten, `Diesel` Jack met enige achterstand. De beklimming vergde nog enig klauterwerk.

Iedereen op de Riepenkopf 2905 mtr

Wat een uitzicht!

Na een klein uurtje downhill terug richting de hut waar na opfrissing ( ja, met Swasch doekjes) 

een heerlijk avondeten werd genuttigd. Later op de avond wederom een kleine smet op ons tot nu toe smetteloze reputatie; we waren ietwat luidruchtig...........Duuuuhhhh, WIJ   luidruchtig ????? ??

Enfin, na tienen op weg naar het lager alwaar het leed weer kon beginnen. Het snurkgeweld ging weer los, al waren er enige geluidveranderingen. 

Jurgen is gepromoveerd van  fluitertje  naar een echte snurker. Goed gedaan Jurgen! Paul is een echte stayer; Hij bleef decibelaanvoerder gevolgd door Jack en Leon die helaas gedegradeerd is; met zijn kilo`s heeft hij ook decibels ingeleverd.

Voor mij dit jaar oordoppen, dus mijn eigen gesnurk was niet waarneembaar ( ik snurk dus echt niet !! ) en dat van die anderen. Neemt niet weg dat het lager verre van een lekker bed is. Maar we klagen niet!! Lekker slapen voor dag drie: De tocht naar het Friesenberghaus en de beklimming van de Zillertaler Hoher riffler.

Geitentocht 2011: dag 3

 

Sunrise 06.00 A.M.

D-Day voor de geiten; Afgesproken dat we vroeg op pad gingen vanwege regenvoorspelling in de namiddag. Het progamma van vandaag was de 2-a 3 uur durende gang naar het Friesenberghaus via de  Berliner Hohenweg  en dan de beklimming van de 3265 mtr. hoge Hoher Riffler.( Zillertaler versie )

Na een goed ontbijt gingen we via het loopbruggetje op weg naar de hut. 

Goed tempo en `a easy walk` bereikten we allen binnen 2,5 uur de hut. Behalve Paul en Joost. Die kozen voor een `afkorting`. 

Lefgozers

Twan en Maurice `mit gefahr für eigenes leben`

Sandra ( huttenwirtin, godin, Lederhosenmädchen en voor Cleef een sexsymbool  ) heette ons welkom en antwoordde op alles "Joa Gerne". Jaaahhh, écht op ALLES !!!!!!!

De rugzakken werden in het lager gelegd en alleen snacks, regenkleding en water ging mee voor de poging naar de top. weer nog steed goed, dus off we go.

surrealistich landschap op weg naar de Riffler

Goed tempo, alles ok

Al gauw werd de echte klim ingezet maar de bewegwijzering ( rood-witte verf ) alsmaar slechter tot niet meer waarneembaar. Niet echt een pad, maar meer klauterwerk met afwisselend grote rotsblokken en flinke diepten. Klauteren dus!

Op ruim 3000 mtr hoogte versmalde de `graat` ( ridge, of rotskam ) zich tot iets meer dan 1 meter met beiderzijds een afgrond van enkele honderden meters. Tricky!! Jurgen, Maurice en Pascal begonnen aan de klim maar keerden veiligheidshalve terug. 

Tophoogte dit jaar werd 3065 meter. Via de walkie-talkie ( "pophoon 1-veur pophoon-2") werd Jack van de gestaakte poging op de hoogte gebracht. Hij zou dus als eerste van een weissen bier kunnen genieten.

Op 3000 meter nog even genieten van een snack, water en het prachtige uitzicht waarna de afdaling werd ingezet.

uitzicht vanaf 3000 mtr; Stausee en het Friesenberghaus

Na 15.30 was iedereen weer bij de hut en werd een heerlijke käseplatte en Goulashsuppe mit brot genuttigd. Opfrissen en chillen bij de hut alleen Twan en Paul ondernamen nog een solotochtje van een uur richting de Gamshutte.

De rest van de avond zou legendarisch worden..............................

De hut was overvol en bij ons aan tafel schaarden zich vader en zoon uit Duren. Jurgen zette de ene na de andere Duitse karikatuur neer, tot grote hilariteit ( Das gibts doch nicht....) van onze tafelgenoten die ons prompt trakteerden op een of ander rood `drankje` uit het Zillertal. Een duidelijk gebaar naar ons wat we pareerden met nog één en nog één en ......

Duidelijk: de toon is gezet.

Mehr!! Viel mehr Sandra !!!

Die Holländer brachten `stimmung`in da house met zang en vooral luidruchtigheid. `Die hards` volhardden onze wervelwind , afhakers druipten af naar het sanitärraum waar werd gescrabbeld, gekaart en vooral gezwegen...............

Jajaja blau,blau,blau wie die enzian.......

Het feest duurde van zes tot ruim na tienen en na afrekening werden we met een staande ovatie bedankt. Geen dank hutgenoten, zo gaat dat met de berggeiten !!!

 Later in de nacht ontmoette Jack de Duitse pa: "und wie Gehts"??? "Mwaaahhh, mir ist so schlecht". Doel bereikt!  

Stimmung in da Haus!!!

Geitentocht 2011; dag 4 en 5

Donderdag 4  September. 

klaar voor vertrek; wie op de foto is niet `fit`??

De rookwolken van de avond vooraf zijn opgetrokken en `fris` staan we met zijn allen op. De route  is qua opzet iets veranderd. De kortste en tevens ook  snelste weg terug naar het stuwmeer wordt geskipped en we besloten tot een kleine omweg die uiteindelijk een aantal kilometer voor de stuwdam uitkwam.

Steile afdaling

Halverwege de steile afdaling begon het toch licht te regenen en de  laag hangende bewolking zorgde helaas voor enkele valpartijtjes.  Jack, in de verte met regencape en in de mist door Pascal gezien als Yeti, besloot tot een dubbele flik-flak en een `Rietberger` met schroef. Unaniem Jack: 9.6 - 9.6 - 10.0  points ( waardering door Joost, Paul en Pascal , getuige van......)
Gelukkig.............geen letsel.
Na bijna 3 uurtjes werd het dal bereikt en verder langs de rivier richting stuwdam gekoerst, die na een klein uur imposant opdoemde 110 mtr hoog.

De klim langs de dam omhoog was nog ff een kuitenbijter van de 1e categorie maar iedereen kwam heelhuids  aan en daarmee werd de geitentocht 2011 officieel afgesloten.

We hadden vooraf afgesproken dat we zouden lunchen in de Dominikushut  , gelegen vlakbij het stuwmeer, waar we gastvrij verwelkomt werden door een Nederlands koppel die sinds twee jaar de hut `bewirtschaften` en ons een heelijk bordje friet ( nog niet gehad ) met wurstl ( ook nog niet gehad !!! )  serveerden.

Aanrader voor Nederlandse klimmers: de Dominikushut is een uitstekende start en basis voor de Berliner Hohenweg.( info@dominikushuette )
Even na de middag werd de terugtocht naar Mayrhofen aanvaard, op weg naar Steinerkogl alwaar DIE  HEXE  ons stond op te wachten met brandnetelsoep en het vuurtje onder de koperen ketel opstookte.
s`Avonds kregen we heerlijk Tiroler gröstl met gebakken ei ( dank voor het advies Jurgen ) Zillertaler weissen en voor sommigen een Radler.
Radler????????? Jaaahhhaaa....... dit drankje voert ons terug naar onze tienertijd toen we stiekum in onze Molenbron prikkellimonade het bodempje van pa`s biertje mixten. Voila....het sneeuwwitje was geboren!!!
Enkele geiten ( wie o wie ??? ) waren de vorige avonden slim geswitched naar dit bierkloontje en simuleerden slim dat ze de `aangeschoten` Weissen drinkers de baas waren.
Zo niet mini-Geit Cleven. Zijn zwaar bevochten bierbootcamp had zijn vruchten afgeworpen; Stoer bestelde hij zijn `kleintjes` weissen bier en liet het volle glas triomfantelijk een uur onaangeroerd om aan iedereen te laten zien hoe afgetrained hij was.

biertje Cleven na 1 uur....

De volgende ochtend na ontbijt keerden we huiswaarts, achternagezeten door DIE  HEXE , die ons tevergeefs nog een rood appeltje wilde meegeven....
Mede geiten: BEDANKT !
Tot 2012!

Via mail :
Ja , besten bergziegen, hier pa und sohn aus Duren. Bis heute habe ich ( pa ) jeden tag kopfschmerzen und traume ich von "Country road" und "who stops the train".  Oder ist es rain ? Scheisse ich erinnere mich nicht mehr. Den schnaps und manche weissen bier hat mein prostata problem gelöst. Ich piss wieder wie ein junger gott!!!!!!
Besonderen Dank geht an Jurgen und auch wieder nicht.  Mein sohn seht für viele stunde nach Deutschen-werbespots und jeden abend an tisch erzahlt er uber BMW-`Freude am fahren` undsoweiter. Was fur ein verlierer!!! Niemals ist er besser als Jurgen.
Gott sei dank ist er nicht homosexuell , so ein mistkerl.
Auf wiedersehn ziegen und vielen dank!!

Film Hoher Riffler Zillertaler Alpen

Basecamp en hutten Berggeiten 2011

Berggasthof steinerkogl.

Na `stevig` gehandel over en weer wordt dit Base camp berggeiten 2011. Berggasthof Steinerkogl, 1270 mtr hoog gelegen, uitkijkend op Mayrhofen. Vanaf hier, via de Zillertal Strasse, naar `Schlegiesspeicherstuwmeer` een half uurtje verderop die het begin van onze geitentocht 2011 markeert.

Planning:

De 1e hut die we (hopelijk) na dag 1 bereiken is de 2389 mtr hoge  Olpererhutte  genoemd naar de  3476 mtr hoge Olperer. 

Olpererhutte , geheel herbouwd in 2007

( klik voor panoramafoto )

Het is de bedoeling dat dezelfde dag nog de 2893 mtr hoge  Riepenkopf  beklommen kan worden. 

Dag 2 vroeg uit de veren voor de 3 uur durende tocht naar het Friesenberghaus  .Na aankomst in de hut beklimmen we daarna de 3231 mtr hoher Riffler ( ja, dezelfde naam als....). Wandeling naar de hut en beklimming van de H. Riffler duurt in totaal ongeveer 9 uur.

Indien het weer het niet toelaat kan dag drie uitkomst bieden; de terugtocht naar Mayrhofen neemt maar 3 tot 4 uur in beslag.

Friesenberghaus 2497 mtr

Raar maar waar............do not underestimate the power of a berggeit !!!!

Berggeit wordt man fataal

Het is verstandig om nooit ruzie te krijgen met een berggeit. Een Amerikaan kreeg het namelijk wel met het dier aan de stok en moest het met de dood bekopen. Zijn dijbeen werd door de hoorn van het beest opengereten waarna de man overleed. De 63-jarige Robert Boardman was samen met zijn vrouw en een vriend bezig aan een wandeling door het Olympic National Park, op een schiereiland ten westen van Seattle. Toen stuitte hij op een berggeit. Na de aanval werd de man met een reddingshelikopter afgevoerd, maar de man kon niet meer worden gereanimeerd. Het gebeurt vrijwel nooit dat berggeiten mensen aanvallen en dat dit een dodelijke afloop kent is helemaal een zeldzaamheid.

Do not underestimate the power of a BERGGEIT !!!!!!!!

Geitentocht 2011: Zillertal, Berliner Hohenweg

Gespannen blikken.......waar gaan we naar toe?

22 Maart j.l. vergaderden de berggeiten in het  `Drakeriek` te Beesel . Gastheer Twan zorgde voor een heerlijke Alpenteller mit wurstel und käse en ...........Häfe Weißen bier !!!!

Naast de gezelligheid vanavond de lancering van deze site: www.intensieveberggeiten.blogspot.com ( hoe verzin je het )

Joost had drie fantastische tochten uitgestippeld..........Noorwegen, Frankrijk en de Aletschgletscher  in Zwitserland. Uitgebreide wandelopties en mogelijkheden. Het duizelde veel geiten, dus een paar biertjes waren nodig om van de wiskundige berekeningen van Joost bij te komen.

Zelfs onze mini-geit aan de drank....

What`s happening?????????

Pascal had een tocht in het Zillertal uitgezocht met als base camp Mayrhofen. ( Mayr......meijer, jullie snappen waarom he ....??! ). Deze tocht is een onderdeel van de beroemde `Berliner hohenweg`. In deze tocht bestaat opnieuw de mogelijkheid een Alpentop van ruim 3400 mtr te beklimmen en dat was voor de meeste geiten de ideale keuze.   

 Geitentocht 2011: Zillertal

Tevens werd geopteerd om volgend jaar voor Noorwegen te kiezen met de mogelijkheid een dag extra.

Iedereen weer relaxed. De keuze is gemaakt!!

2010: Laatste jaar Kappl; De Hohe riffler

Hoogste berg in de  Verwall  gruppe is de  Hohe riffler , 3168 mtr hoog. In alle jaargangen van de berggeiten is het nog niet gelukt om een noemenswaardige top te beklimmen. Twan, geit van het eerste uur had al jaren een gekoesterde wens: Het beklimmen en overwinnen van de Riffler.

Twan heeft besloten: De Riffler is het doel

De route stond dus vast; Van Haus Inge te voet, vijf uur lang uphill voor twee nachten naar de Edmund Graf hutte. Dag 2 de verovering van de Riffler en dag 3 terug naar Kappl via de Schmalzgrubenscharte.(2697 mtr).
Zoals eerder vermeld, De populariteit van de gang naar de Alpen bleef ongekend hoog. Ook dit jaar groeide de groep van zes naar acht personen. Alpinist,Navigator,survivor en buschauaffeur Joost Wullems en `oldtimer` Paul Jacobs voegden zich bij de groep. Totaal acht personen. Vervoermiddel: Een bus! Start van de expeditie: week 2 van Juni

Geheel links: Joost. 3e van links: Paul

Dag1: Haus Inge naar de Edmund Graf hutte
Aankomstdag in Kappl was schitterend; warm en mooie blauwe lucht. `Soepergeil` man. Inge was weer verrukt ons te zien, vooral voor Twan gaat haar hartje sneller kloppen. 
Zo niet dag twee bij vertrek. Het was kil  ( uhhh ,het weer.......niet de klik tussen Twan en Inge hahahaha ) en bij de eerste meters richting de kern van Kappl begon het te regenen. Snel werd bij de Intersport nog wat regencapes gekocht. De eerste twee uur verliep door het bos, boven de boomgrens overgaand in rood gemarkeerde paden. Sfeer was goed ondanks het verslechterende weer: Een straffe wind en natte sneeuw. De groep splitste zich op: Koplopers Maurice en Jurgen gevolgd door Twan en Paul, weer later Pascal en Joost ( die denk ik de route 1 1/2 keer gelopen heeft ) en tenslotte Leon en Jack. Jack, by the way, heeft op de alm tussen de andere `vlaaien` zijn eigen versie geproduceerd. Unsere riesenbuben hatte `durchfall`.

aankomst Jack en Leon bij de hut; brandstoflabel F....

Huttenwirt Markus heette ons welkom. De namiddag werd gerelaxed en na het avondmaal werd samen geluisterd naar Nederland -Uruguay ( WK 2010, uitslag 3-2 ) op de breedband.

Dag2 : Beklimming Hoher Riffler
Voor de dag is er een nacht geweest en die was zeg maar.........luidruchtig. In lager A lagen `de sporty guys` opeengepakt. Opa Paul was hier de spelbreker............Zijn keelamandelen produceerden een luidruchtig alarmgeluid. In lager B was het niet veel beter; Leon liet de hut op zijn grondvesten schudden dus samengevat: iedereen fit en fris!!
Het weer echter was SUPER !! Strakblauwe lucht met een heerlijk temperatuurtje. Onze spullen in de hut en alleen de stokken, water en proviand werden meegenomen. De eerste driehonder meter verliepen easy, echter aangekomen voor de bekende morenengletsjer bleek deze nog bedekt te zijn met een dik pak sneeuw. Twan ging op verkenning maar dat was geen succes.

Twan wilde voor Otzi spelen.

 Jurgen werd spelbreker.

Er werd weer een stuk omlaag gelopen tot het begin van de gletsjer en Uberalpinist Joost startte een pad naar boven waar de rest van de `geiten` dankbaar gebruik van maakten.

Steil omhoog door de sneeuw

...achter Joost aan

Na 2 uur werd aangekomen op een vlak stukje berg ( 3030 mtr ) , daar waar we in 2006 moesten omdraaien. De zon was heerlijk en hier werd genoten van een een `break`  en met z`n allen prachtige Alpenliederen  gezongen....

Schon sind die bergen...jajaja.....

Na een half uurtje zingen de laatste 150 meter naar de top die na een ruim half uur door iedereen werd bedwongen. Een schitterend, helder uitzicht over vele alpentoppen. 

 Mini geit Cleven; Als 1e boven maar .....een beetje hoogtevrees ??

Chapeau Paul; Voor het nageslacht!! Riffler 3168 mtr

Na een half uur genieten van het uitzicht werd de terugtocht aanvaard en omstreeks 14.00 uur was iedereen weer beneden. Huttenwirt Markus complimenteerde ons door te vertellen dat zijn zes-jarige zoon ook al boven is geweest.Dank je Markus........Hier kunnen we wat mee....

Wirt Markus met `combat crocs`

En wat doe je met zo`n heerlijk voorjaarszonnetje............JUIST!!!

Speechless...............

De `sporty guys`ondernamen nog een kleine wandeltocht en de rest genoten van de rust en nog een steenbok vlak bij de hut.

Dag 3: Terugtocht via de Schmalzgrubenscharte.

Laatste dag. Prachtig mooi weer. Na afscheid van Markus werd de terugtocht naar Kappl aanvaard. Het doel was bereikt. De Riffler was bedwongen en goed geluimd werd begonnen aan de klim. 

Tussenstop voor de links gelegen Schmalzgruben``

Onderweg werden we tweemaal verrast; Na 45 Minuten hoorden we ( lopend over een gletsjer ) luid geroep achter de groep.......Manfred die ff rennend de Ventolin Puff van Pascal kwam nabrengen...........( hij had in het dal een reserve ....) 

De andere verrassing was het lopen door de sneeuw;  het favo-onderdeel van Jack. 

Na twee uur passeerden we de `Scharte` en vanaf nu alleen nog maar omlaag richting Kappl in totaal vijf uur. 

Vanaf de `Scharte`Downhill richting Kappl , 3 uur verder.

Tocht 2010 kwam hiermee ten einde.

Goede zaken voor de buurtsuper in Kappl; 

Twan, en Jurgen kochten een jaarvoorraad `Fritatensuppe`.