Sunrise 06.00 A.M.
D-Day voor de geiten; Afgesproken dat we vroeg op pad gingen vanwege regenvoorspelling in de namiddag. Het progamma van vandaag was de 2-a 3 uur durende gang naar het Friesenberghaus via de Berliner Hohenweg en dan de beklimming van de 3265 mtr. hoge Hoher Riffler.( Zillertaler versie )
Na een goed ontbijt gingen we via het loopbruggetje op weg naar de hut.
Goed tempo en `a easy walk` bereikten we allen binnen 2,5 uur de hut. Behalve Paul en Joost. Die kozen voor een `afkorting`.
Lefgozers
Twan en Maurice `mit gefahr für eigenes leben`
Sandra ( huttenwirtin, godin, Lederhosenmädchen en voor Cleef een sexsymbool ) heette ons welkom en antwoordde op alles "Joa Gerne". Jaaahhh, écht op ALLES !!!!!!!
De rugzakken werden in het lager gelegd en alleen snacks, regenkleding en water ging mee voor de poging naar de top. weer nog steed goed, dus off we go.
surrealistich landschap op weg naar de Riffler
 |
| Goed tempo, alles ok |
Al gauw werd de echte klim ingezet maar de bewegwijzering ( rood-witte verf ) alsmaar slechter tot niet meer waarneembaar. Niet echt een pad, maar meer klauterwerk met afwisselend grote rotsblokken en flinke diepten. Klauteren dus!
Op ruim 3000 mtr hoogte versmalde de `graat` ( ridge, of rotskam ) zich tot iets meer dan 1 meter met beiderzijds een afgrond van enkele honderden meters. Tricky!! Jurgen, Maurice en Pascal begonnen aan de klim maar keerden veiligheidshalve terug.
Tophoogte dit jaar werd 3065 meter. Via de walkie-talkie ( "pophoon 1-veur pophoon-2") werd Jack van de gestaakte poging op de hoogte gebracht. Hij zou dus als eerste van een weissen bier kunnen genieten.
Op 3000 meter nog even genieten van een snack, water en het prachtige uitzicht waarna de afdaling werd ingezet.
uitzicht vanaf 3000 mtr; Stausee en het Friesenberghaus
Na 15.30 was iedereen weer bij de hut en werd een heerlijke käseplatte en Goulashsuppe mit brot genuttigd. Opfrissen en chillen bij de hut alleen Twan en Paul ondernamen nog een solotochtje van een uur richting de Gamshutte.
De rest van de avond zou legendarisch worden..............................
De hut was overvol en bij ons aan tafel schaarden zich vader en zoon uit Duren. Jurgen zette de ene na de andere Duitse karikatuur neer, tot grote hilariteit ( Das gibts doch nicht....) van onze tafelgenoten die ons prompt trakteerden op een of ander rood `drankje` uit het Zillertal. Een duidelijk gebaar naar ons wat we pareerden met nog één en nog één en ......
Duidelijk: de toon is gezet.
Mehr!! Viel mehr Sandra !!!
Die Holländer brachten `stimmung`in da house met zang en vooral luidruchtigheid. `Die hards` volhardden onze wervelwind , afhakers druipten af naar het sanitärraum waar werd gescrabbeld, gekaart en vooral gezwegen...............
Jajaja blau,blau,blau wie die enzian.......
Het feest duurde van zes tot ruim na tienen en na afrekening werden we met een staande ovatie bedankt. Geen dank hutgenoten, zo gaat dat met de berggeiten !!!
Later in de nacht ontmoette Jack de Duitse pa: "und wie Gehts"??? "Mwaaahhh, mir ist so schlecht". Doel bereikt!
Stimmung in da Haus!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten