Berggeitentocht 2024 Baad, Kleinwalsertal

 

vlnr Twan,Koen,Paul,Johan en Jurgen
Pascal

Maandag 1 juli vertrokken de berggeiten ruim 700 km zuidelijker naar het Kleinwalsertal net gelegen in Oostenrijk over de grens bij Oberstdorf. Dit mooie dal eindigt in het pittoreske Baad, gelegen op 1200 mtr,  daar waar we basecamp hielden in https://alpenhotel-widderstein.eu/

Ook de berggeiten hebben een gedeeltelijke greendeal gesloten en dus werd auto 2 electrisch 🔌 aangedreven door berggeit van het eerste uur Jurgen. Prima geregeld al was het dat de laadpaal bij raststätte Hockenheim niet meewerkte. Kwestie van de goede QR code op de juiste plek. Enfin met behulp van Paypal werd de Kona in 20 minuten weer vol geladen. 

aangekomen in Baad snel inkwartieren en rap naar de nabijgelegen Kuhstall waarde ober ons een paar heerlijke vaasjes bracht.

Dag 1 het doel de  Widdersteinhutte, 800 meter hoger gelegen op 2015 mtr. Deze hut ligt aan de voet van de majestueuze  Widderstein  , 2533 mtr en tevens de hoogste berg van het Klein Walsertal. Deze hut werd in ruim drie uur bereikt, een heerlijke private hut zonder bemoeienis van de Alpenverein(en). Na een overheerlijke goulashsuppe zou natuurlijk de topbeklimming van de Widderstein een mooi middagdoel zijn ware het niet dat de weersomstandigheden instabiel waren en de beklimming alpine ervaring vroeg. En ook dit jaar werden we wederom verrast door de vele sneeuwvelden op de nordhang flanken. Koen bleef de hut bewaken, Paul, Johan, Jurgen en Twan voor een rondwandeling van nog eens ruim 2 uur en Pascal ging toch een meter of 200 omhoog de flank van de Widderstein verkennen en stelde vast dat een topbeklimming door de vele sneeuw ondoenlijk was. 

widdersteinhütte
Op de achtergrond de Widderstein

En dan in de avond konden we na een heerlijke maaltijd genieten van de met 3-0 gewonnen wedstrijd van Nederland tegen Roemenië op het EK. Een heuse TV in een berghut,,,,,een primeur!!

Nog veel sneeuwvelden

Dag 2 zoals verwacht regenachtig en ook frisjes met een temperatuur van een graad of 6-7. 

Dus de poncho`s of regenoutfit aan om de ruim 6 uur durende wandeling aan te vangen naar eerst de  Mindelheimer hutte  voor een lunch en verder naar eindstation van de dag de  Fiderepasshutte  net gelegen in Duitsland. De eerste drie uur nodig voor de eerstgenoemde hut die bereikt werd door meerdere grote sneeuwvelden met nog flink wat hoogteverschillen. De mindelheimer hutte, groot, maar gezellig en met vriendelijk personeel. 

Mindelheimer hütte

Na een uurtje waren we weer goed opgewarmd en kon deel twee van de dag aangevangen worden richting de fiderepasshutte te bereiken via de fiderepassscharte ook in drie uur. 

Omhooglopend naar de scharte werden we verrast door een drietal, rustig grazende, steenbokken. Blijft een machtig mooi moment om deze giganten en iconen van het hooggebergte te ontmoeten. We namen een kwartier de tijd alvorens we verder liepen richting de hut

Tegen vieren bereikten we de hut, tijd voor de verdiende opwarming, opfrissen en een pint . En dat viel ff tegen......Bij binnenkomst was de verwelkoming van de huttenwirt allerminst aardig. Het veel te krappe halletje moesten we de schoenen uitdoen en werd Johan verrot gescholden omdat hij iets te ver binnen stond. Iets van "die verdammte hollander wieder" 👎👎..... En we moesten direct bijbetalen omdat we geen lid van de alpenverein waren. 

Effe rustig Heinrich, Hermann, Joseph of Adolf. De berggeiten sind befehle niet gewend.

In rotvaart werden we naar het lager en trockenraum begeleid daar waar de helft van de geiten snel de weg kwijt waren in deze immense hut. Lucky voor hem.......het slaaplager was prachtig in deze pas gerenoveerde hut. Na een warme douche ( 1 euro per minuut ) eindelijk naar het aufenthaltraum daar waar we de tafel deelden met een groep bevriende Belgen en unne `Sjeng` die menige halve liter naar binnen liet kolken klaar voor de komende 10 uur de volgende dag. Ja grootse plannen dus vroeg op pad om 7 uur maar de volgende ochtend tegen achten lag hij nog bij te komen van de zware 1e dag 😂😂

De berggeiten `frish und fröhlich` dag drie omlaag en terug naar Baad en Basecamp. Easy walk met de bedoeling enkele amen op de route te pauzeren. Alm 1 ging om 10.00 uur open en het was half 10. Verder een uurtje naar alm 2 die pas om 11 uur open ging en het was pas half elf. Niet getreurd....weer een half uur verder nog twee hutjes. Nummer 1 had ruhetag nummer twee alleen open in het weekend 😁

Dus nu gewoon doorlopen terug naar de Kuhstall in Baad waar de ober ons verwelkomde  met `seit ihr schon zurück ?? Jawohl !! Een paar pinten , opfrissen en daarna weer nagenieten in de kuhstall waar we door de pa van Jurgen werden getrakteerd op een heerlijke fles `Sjweigelt` van kwaliteit. en nee..... geen fles gruuner veltiner.

Het was weer goed mannen, de 18e ( !! ) editie alweer en we gaan ons weer verheugen op editie 19

Berggeitentocht 2023 Gosau Dachstein

 vlnr Jurgen,Pascal,Twan, Johan, Paul en koen

Maandag 3 Juli vertrokken de intensieve berggeiten alweer voor de 17e (!!) keer naar Oostenrijk, deze keer naar het plaatsje  Gosau  op de grens van Steiermarken en het Salzburgerland. 

Voor intimi het `Salzkammergut` ook wel het gebied van de zoutwinning.

De bergketen waar we gaan wandelen zijn de beruchte  Dachsteingebirge , befaamd van zijn steile hellingen, de Gletsjer en de vele klettersteigroutes.

Eindpunt van de autorit en start van de wandeling was gastof  Gosauschmied  in het hintertal van Gosau vlakbij de vorderer  Gosausee.

Dag 1  

Na een ontbijt rugzakken ingepakt en op weg via de twee Gosau seen +1495 omhoog naar de 

adamekhütte  gelegen aan de voet van der hoher Dachstein. 

Na een klein halfuur werd de Gosau See bereikt, bekend van het prachtige uitzicht richting het Dachstein massief en populair onder de Instagramposts.

Vorderer Gosausee.

Vanwege `steinschlag` aan de linkerkant van de oever moesten we via de rechter zijde verder door lopen naar de `hinterer gosausee` die ook vaak ydillische foto`s oplevert maar helaas bleek het waterniveau sterk te zijn gedaald. Na enig klimwerk bereikten we de broodnodige pitsstop de Holzmeister Alm. Vanaf hier nog ruim 1100 mr omhoog naar de Hut. 

afgesproken werd om om de 400 mtr even te pauzeren. en juist bij de 1e pauze kwam Johan erachter dat zijn zonnebril foetsie was ......Terug naar de alm wie weet op de route een vondst maar helaas. Dus Johan heeft deze 1e dag +300 mtr extra hoogtemeters gemaakt, dit voor de statistieken. Na bijna 5 1/2 uur , 15,67 km en (voor mij ) 2775 caloriën lichter tijd voor opschaling met een käseplatte en een vaasje Erdinger ( of Radler 😆 )

Op weg naar de hut de beide gosauseen

                                                Adamekhutte ( 2196 hmr ) in het vizier 

Vlak na aankomst een stevige bui en het moet gezegd worden.....qua weer hebben we alle drie de wandeldagen flink wat mazzel gehad. 

Dag 2

Even pas op de plaats. Twan, al langer last van gastro-intestinale problemen twijfelde over voortzetting bij gebrek aan energie. Aangemoedigd door Johan die zooóóó slecht had geslapen dat hij Twan wilde vergezellen om af te dalen naar Gosau.  Jammer dan;  bij de splitsing omhoog of omlaag besloot Twan toch door te gaan....en Johan dus ook. Op naar de Simonyhütte. 

Het bleek een goede zet. Deze zwarte 8 km zou wel even in drie uurtjes gepiept worden maar het werden er ruim 6 !  

De tocht werd afgewisseld met een stenig gletcherparcours, spleten en vele, zeer vele sneeuwvelden. 

Pauze. Tot nu toe `anstrengend` maar genietend van de omgeving

Oke. Dit wordt serieuzer

Na het bereiken van het hoogste punt op 2300 mtr werd de afdaling ingezet naar de hut. Thank god, dit zou toch easy moeten zijn, toch? NOT!! Vanaf de top moesten we een fors sneeuwveld van ruim 200m mtr steil afdalen. Een Staalkabel of stijgijzers wellicht handig maar de vooraf ingewonnen info bleek volgens de ingewijden `trittsicherheit` voldoende te zijn. Voor dit laatste zijn we allen geslaagd behalve ondergetekende. In a slip of a moment bleek ik een indrukwekkende glijpartij van +/- 30-40 mtr in te zetten met een onbekend einde. Bij een poging af te remmen met de wandelstokken werd alleen maar acceleratie gestimuleerd. 

Believe me Johan...Ik heb echt `gewerkt` en Twan...dank voor je `weesjegroetjes`. Een rots bleek mijn eindpunt waar ik tekende voor een (been)breuk maar het werd een pittige schaafwond. Na het normaliseren van mijn hartslag en downgraden van de adrenaline werd het gutsende bloed vakkundig met een hoopje sneeuw schoongemaakt. Das dan wel weer handig. Onbedoeld hoofdrolspeler vandaag.

Het laatste half uur gelukkig gewoon over de steentjes naar de hut waar bleek dat mijn ( onze ) escapades door voorgangers niet onopgemerkt waren gebleven. En nog een geluk. Na een uur betrok de hemel en voltrok zich een spectaculair onweer met hagel en veel neerslag.

Na een heerlijk avondeten werd `op tijd` het lager opgezocht waar eerder de overige lagerbewoners werden opgeschrikt door een swashende Johan met bijbehorende Rambo rituelen. En geslapen moest er worden na de beroerde 1e nacht dus nam Johan 1 ml droomsap en nam Jurgen er zo maar twee!!! Doe eens gek dacht hij. Hij had de gehele nacht goed doorgeslapen maar zijn dromen bleken een waar horrorverhaal. Oke jurgen...we verraden niets.....What happens on the mountain, stays on the mountain.....   😆😆

Dag 3

Vandaag niet gehaast, rustig aan om 08.30 de afdaling ingezet naar het ruim 1700 mr lager gelegen Hallstatt. Vooraf gevreesd door Koen maar hij heeft het zonder problemen volbracht.

Na 1 uur al een pauzestop bij het gezellige  Wiesberghaus  op 1880 mr. Na een echte Latte Macchiato en Apfelstrudl verder omlaag naar Hallstatt. 

bye,bye Simonyhutte

Na bijna vijf uur werd Hallstatt bereikt in totaal 14,9 km.  Prachtig plaatsje gelegen aan de Hallstatter see maar helaas voor de 500 inwoners wordt deze schoonheid verpest door bussen vol met aziaten die een selfie willen maken omdat toevallig een dineydecor van de animatiefilm Frozen hierop is gebaseerd. 

Na een half uur smachtend te wachten op de lijnbus werden we terugvervoerd naar Gosau. 

De tocht werd afgesloten met een heerlijke Oostenrijkse maaltijd bij het nabijgelegen `gasthaus Echo`. Eindelijk een betaalbare Heisse Liebe voor Jurgen!

Hallstatt aan het meer. Vanaf hier ydillisch......

Deze keer een selfie met een bouwkraan 😆😆

Heren, volgend jaar tocht nr 18, plannen in voorbereiding. Anne dank voor je `bescherming`en de aangename bevoorrading op de heenweg, Vivian dank alweer voor `speck mit eier`.

Berggeitentocht 2022; Oetztal

 

Berggeiten 2022 vlnr Paul, Pascal, Jurgen en Twan

Berggeitentocht 2022 deze 16e editie met z`n vieren, Koen en Johan dit jaar op reservebank maar volgend jaar zeker weer van de partij!

Vanwege de late schoolvakantieperiode vertrokken we in week 29 van 18 tm 22 Juli richting Umhausen in het Oetztal. Een knus onderkomen, twee x 1 nacht was onmogelijk in het hoogseizoen maar gelukkig werd er plek gevonden in het Explorerhotel te Umhausen. 

https://www.explorer-hotels.com/oetztal/

Prima kamers, goed ontbijt en dito faciliteiten voor de ondernemende bergwandelaars en mountainbikers maar qua beleving niet te vergelijken met de lokale frühstückpensions. 

Dag 1 🌞🌞🌞 kaiserwetter und riesenstimmung vanaf het hotel 1200 mtr omhoog richting de  Frischmannhuette ( 2240 hmr )

Rode draad deze twee dagen is het woord 'Fundus' ( als senior zorgmedewerkers roept dit mooie herinneringen op...😆😆 ) 

Via het het Fundustal en langs de Fundusbach waar op 1900 mtr een heerlijke maaltijd werd genuttigd op de 'hintere Fundusalm' en de vochtbalans postitief werd gecorrigeerd. Even niet vergeten, dag twee wordt het hoogtepunt van deze tocht......ja hoor ...de Fundusfeiler op 3080 hmr

In de Frischmannhütte waren we met nog twee wandelkoppels de enige bewoners die avond en dus kon Jurgen zijn habitat in het lager mooi afbakenen, dat wat in de volgende hut wel heel anders zou worden. En nog niet eerder voorgekomen....we aten buiten die avond en kregen van de wirt een heuse accordeonserenade 

Dag twee verder omhoog naar de top van de Fundusfeiler om dan af te dalen naar de 2500+ hmr hoge erlanger hütte 

Op weg naar de Fundusfeiler moesten we nog enkele mooie kletterpassages passeren die zonder problemen werden genomen en na ruim twee uur werd op 2928 hmr de Feilerscharte bereikt. Na verkenning werd onmiddellijk de beklimming van de top aangevangen die na een klein half uur werd  bereikt. Het uitzicht gaf adembenemende panorama's richting het Oetztal, Pitztal en aan de horizon de Wildspitze 

Paul klettert 😁

Top verkenning op de feilerscharte

Fundusfeiler 3080 hmr

Hierna weer terug naar de scharte waarna een lunchpauze werd ingelast en de afdaling werd ingezet naar de hut. Tijdsspanne zou ruim drie uur zijn. Easy dus, toch?.....Not!!

Het bleek geen straight afdaling te zijn maar moesten we ook tot twee keer toe ruim 200 mtr steil de hoogte in. 

De hitte over de morenengletsjers maakte het nog eens extra zwaar. De watervoorraad was net toereikend tot de hut die eindelijk om half vier werd bereikt. Totale looptijd met pauze's  ruim 7 uur. En lucky voor ons, een half uur na aankomst betrok de lucht snel mit 'blitz und donner`💥💦💥 

De afdaling van de fundusfeiler

 

Waar is de hut? 

Erlanger hutte

De Erlanger hutte op 2580 hmr een echte oude hut uit 1931 met de nog orginele lagerbedden en andere stijlelementen uit die tijd De enige update was stroom en sanitair! 

Na een heerlijke maaltijd en wat waterige versnaperingen op naar het lager waar we met zijn vieren ieder 70 cm matrasbreedte hadden 😲😲 . 

'Lepeltje-lepeltje' werd het dus, maar iets is er gebeurd in het pikkedonker die nacht..........stranger things...................

Jurgen werd s'ochtends wakker met een `evenwichtsstoornis` die tot heden onverklaarbaar is gebleven. 

What happend that night?? knus dat wel

Enfin......we survived the night en na deze bizarre laatste nacht in de bergen terug naar Umhausen op 950 hmr.

De knie gewrichten zouden 'goed gemasseerd' worden tijdens deze vijf uur durende afdaling, die best nog wat afwisseling bood in flora en fauna 

Schnitzels op de route 

This is it. De 16e tocht zit er weer op.  Paul, Jurgen, Twan bedankt voor de mooie dagen 

tot 2023!!

Berggeitentocht 2021; Montafon

v.l.n.r. Johan, Koen, Twan, Pascal,Paul en Jurgen

Maandag 4 September vertrokken de berggeiten voor de 15e (!) keer richting de Oostenrijkse Alpen met als eindbestemming het laatste dorpje voor de uitdagende Silvrettapas richting de Bielerhöhe en het paznauntal; Partenen!! 

Op het einde van de zomer leek het rustige Partenen al begonnen aan de winterslaap, echter op 1 plek zowaar wat leven in de brouwerij op het buitenterras en dat bleek nou net het basecamp voor de berggeiten. Gasthof Backstuba. Dat buitenterras was een prima plek om, bijkomend van de reis, het eerste glaasje ( glas ) te heffen. Mooi dat we, na de kamerverdeling, meteen in het restaurant konden aanschuiven voor het culinaire diner en sinds jaren zijn de geiten geswitched naar mooie Oostenrijkse wijnen als begeleider bij de hoogwaardige schnitzls und pommes. Prachtige proefnotities gaan over de tong bij de Zweigelt, Blauburgunder, Blaufrankisch, St Laurant en voor enkelen een grüner Veltiner of......was het Veltliner 😄??? 

Maar even terug naar het begin.....het vertrek. In het midden staat Anne, onze pensionado en vanaf 2021 beschermvrouwe van de intensieve berggeiten.

Dag 1 vertrokken we naar de Heilbronner hutte gelegen op 2320 mtr hoogte. Deze hut ligt precies op de grens van het Montafon en het Paznaumtal en is tevens de laatste hut op hoogte die in de Verwall gruppe bezocht zijn door de berggeiten.

De dag startte met mooi en zonnig weer en dat zou deze drie dagen ook zo blijven. Vanaf het 1050 mtr hoog gelegen dorp een pittige klim steil omhoog door het bos naar de eerste pitsstop gelegen aan het tussenstation van de Vermunthbahn. 

Vanaf daar een prachtige wandeling boven de bomengrens langs de stausee Kops en de laatste Alm 

( Alpe Verbella ) waar het gezellig druk was met dagwandelaars en mountainbikers die uit alle richtingen kwamen.

De laatste 300 meter naar de Heilbronner hütte steil maar easy going alles in totaal 6 uurtjes

Kops stausee

Laatste meters naar de Heilbronner hűtte

Dag 2 was iedereen op voorbereid. Vandaag zouden in 8-10 uur de Wormser höhenweg bewandelen naar de Wormser hütte 

Vroeg op, na het ontbijt om 08:00 op pad. Dan wordt je in de ochtend getrakteerd op een strakblauwe hemel en een prachtig uitzicht.

Deze dag zou, ondanks het prachtige weer niet eenvoudig worden. Met temperaturen boven de 20 graden op 2200-2300 mtr hoogte en in totaal 1800 hoogtemeters! 

Onderschatte factor was de watervoorraad, die zeker door ondergetekende met 1,5 ltr veel te weinig was. Tegen vijven met kramp en behoorlijk uitgedroogd arriveerde ik als laatste. Koen, ondanks zooltjes, toch met blaren ook niet ongeschonden uit de strijd maar so what ......we survived. Wat een prachtige dag en wat een mooie en gezellig authentieke hut

Ochtend 07.00 uur. Uitzicht vanaf de slaapkamer

Wormser hohenweg

Verdiend! chillen op een almluder stoel 😆

Wormser hutte

Zonsondergang, uitzicht naar Schruns

Dag drie voor Pascal en Koen damageconrtrol. Onwillige spieren en blaren noopten tot de kortere afdaling, Twan, Johan, Paul en Jurgen pikten nog twee topjes. Vlakbij de hut lag de kreuzjoch ( 2398 mtr) en via een bergrug werd ook nog de Zamangspitze bedwongen ( 2386mtr ). Vanaf deze top een prachtig uitzicht over het montafondal met St Gallenkirch, Schruns en het verderop gelegen Gargellen in een zijdal.

Na een afdaling van 400 meter nam Koen de lift naar St Gallenkirch, Pascal ging de dalafdaling wel aan en werd na twee uurtjes herenigd met de rest die het steilere bospad als afkorting hadden genomen. In de vroege middag werd met een heerlijke lunch de wandeltocht afgesloten en namen we de bus terug naar Partenen waar na opfrissing nog een heerlijk biertje op het terras werd gedronken. 

Tot 2022, wordt vervolgd

 

Berggeitentocht 2020; Virgental

v.l.n.r Jurgen,Johan,Twan, Koen,Pascal, Michael en Paul

De 2020 editie van de intensieve berggeiten kende gemengde gevoelens. Natuurlijk is onze #foreverberggeit minigeit Maurice er deze 14e editie niet bij en anderzijds altijd spannend de geldende coronamaatregelen die dit jaar grotendeels voor Oostenrijk, en zeker Osttirol, gelukkig bespaard zijn gebleven. 

Later dan normaal, 14 September vertrokken de berggeiten op tijd naar het Virgental. Bekend terrein, immers in 2015 waren we hier eerder en maakten we de noordelijke Venedigergruppe onveilig.

Dit jaar de zuidkant van het Virgental, de Lasorlinggruppe. Gereserveerd vooraf in downtown Virgen hotel Schlossnerhoff waar na aankomst nog heerlijk werd genoten van een `welkomstbiertje' 😉 , maatje half litertje x 3  . Genieten ja want de weersvoorspellingen waren buitengewoon goed voor de komende dagen 🌞🌞

Veel foto`s deze post maar het het hadden er nog veel meer kunnen zijn. 

( Voor details klik op de foto ! )

Plan de campagne op dag 1 via Virgen ruim 1400 mtr omhoog naar de Zupalseehütte gelegen op 2350 mtr. Natuurlijk saai eerst door het bos maar de door de eigenaresse aangeboden hüttentaxi werd eervol afgeslagen. Hüttentaxi?? Nein!  Alles zu Fuß jaja die bergziegen betrügen nicht.

Alles klar!! Wir sind fertig

Natuurlijk de sprinters voorop, de diesels enigzins op achterstand werd de groep na een dik uur gesplit op weg naar het eerste checkpoint, de onbemande wetterkreuzhütte. De zupalseehütte kende twee bewegwijzeringen en dus bleven Twan en Pascal de navigatie via de Garmin trouw. De rest werd hierdoor, wat later bleek, op grote achterstand gezet 😃 en natuurlijk kwam dit door de "lange pauze" die de heren hadden genomen.......yeah right . Maar serieus......de hut lag in een fenomenaal panoramisch lanschap omgeven door imposante toppen en nabij gelegen meertje. Door het mooie weer goed zichtbaar de Grossvenediger in het noorden en de Grossglockner in het oosten.

Twan op weg naar de Zupalseehutte ( midden )

De Zupalseehűtte 2350 mtr

De hut werd, heel ongewoon, bewirtschaftet  door twee vrij jonge mannen. De eigenaar en kok, de andere  bediende en manusje van alles. In eigendom en dus niet afhankelijk van de Alpenvereins. De heren waren in de middag door de dagjesmensen niet echt vrij van stress en de hongerige en dorstige geiten wilden nog graag de huisberg Legerle beklimmen. "Aber ihr bleibt die nacht und hast noch viel zeit........hun inschatting bleek juist. Een uur later na het verorberen van de nodige calorieen in no time 250 mtr omhoog naar de Legerle ( 2575 mtr ) die bij dit weer ons op nog mooiere uitzichten trakteerde. 

Legerle 2550 

Nog ruim op tijd voor de aangename douche en avondeten genoten de uitbaters van een welverdiende 'Jonko' ( Jaaaaaa man ) en de geiten van een pre dinner biertje. Na het avondeten nog leuk gebabbeld met de eigenaar die de hut die vanaf dit jaar de bevoorrading zelf onderhield met een crossmotortje in plaats van de veel te dure helicopter. Het ietwat verbrede pad naar het dal, zelf aangelegd en net breed genoeg om een vat bier op de rug mee te nemen .Heel normaal 😨......#respect. 

Dag 2 wederom fantastisch en ( Jurgen wordt elke nacht om 4 uur wakker....) weer vroeg op pad om via een omweg naar de Lasorlinghűtte te wandelen. Vanaf hut meteen steil omhoog richting de 2725 mtr hoge Donnerstein. Bekend in het Virgental is de graatwandeling vanaf de Zupalkogel/Griften, Donnerstein en de Speikboden. Het was fantastisch! Over de graat wandelend links het Defereggental en rechts het Virgental. Aan de horizon herkenbaar het Villgratental en zelf nog enkele toppen van de Dolomieten.

Graatwandeling van Donnerstein naar Speikboden

Top van de Speikboden

Vanaf de Speikbodentop werd gekozen voor een omweg naar de Lasorlinghűtte daar waar de overige berggeiten, mij DE OPPERGEIT, mijn navigatierskills in twijfel trokken. Eerst 400 meter omlaag om dan een ruime bocht weer gestaag omhoog richting de Gritzer Seeen. En op elke bewegwijzering stond die  verdammte Lasorlinghűtte niet. Tja dan worden de geitjes toch onrustig want stel......je verdwaalt .......! Of course liepen we goed want na 2 uurtjes wandelen aangekomen bij de Gritzer seeen stond eindelijk de verlossing op de vertrouwde bordjes. 

Gritzer seeen

Opgelucht dartelden de geitjes in de weide en werd het laatste stuk van de wandeling via de Virgentörl ( scharte 2631 mtr ) afgedaald naar de hut. Net op tijd want de lucht betrok en de eerste verwachte en aangekondigde onweersklappen waren te horen. Ook de Lasorlinghűtte, prachtig gelegen aan de voet én het doel van de derde dag; de Lasorling ( 3095 mtr )

Vanaf de Virgentörl in het midden de hut ( kijk goed, zoom in) en de Lasorling

Dag drie in twijfel. Gedurende de nacht had het stevig geregend en ook in de ochtend nog dreigende regen en laaghangende wolken. En op advies van de wirt werd de beklimming van de Lasorling gecancelled en besloten om via de 2850 mtr hoge scharte aan de voet van de Saűle af te dalen naar de Bergerseehutte en verder omlaag naar Virgen. Eerst 500 mtr omhoog om dan gestaag 1900 mtr  dalen naar het dal. De beklimming van de scharte een pittig stuk, steil met het laatste stuk met staalkabels. 

Klaar voor de laatste etappe

                                    

Afdaling via de scharte naar de Bergerseehutte

Na bijna drie uur werd de Bergerseehutte bereikt en heerlijk gelunched onder het genot van een biertje een bord pasta en latte macchiato voor Johan ....NOT !!

Uitzicht vanaf de Bergerseehutte richting de 700 mtr hoger gelegen scharte

de huttenwirt in het midden. Specialiteit op 2200 mtr hoogte: Latte Macchiato!!

Vanaf de Bergerseehutte vervolgde de prachtige wandeling verder, nu weer met een heerlijk zonnetje,  omlaag in drie uur naar Virgen. Onderweg werden nog enige hindernissen genomen 

Een mooie afsluiter...... met latte macchiato!!!!!

Thx mannen , tot volgend jaar de 15e editie!!